Ela

Temat medytacji zawsze mnie ciekawił. Już od dziecka zastanawiałam się: co robią mnisi i dlaczego w ogóle ktoś miałby poświęcać czas na medytację? Przecież w tym czasie można zrobić coś bardziej pożytecznego. Nie rozumiałam wtedy jeszcze o co chodzi w medytacji.

Jako nastolatka miałam kilka podejść do medytacji, ale kończyły się one zazwyczaj zasypianiem.  Temat powrócił wraz ze spotkaniem Sylwka, który był bardzo zainteresowany medytacją. 

W tamtym czasie miałam bardzo dużo różnych problemów emocjonalnych. Nie akceptowałam swojego wyglądu, charakteru i ciągle wszystkim się stresowałam. Żeby móc jakoś funkcjonować chodziłam na wiele warsztatów z rozwoju osobistego, a Sylwek pomagał mi w domu poprzez coaching. Wtedy poznałam też Byron Katie – nauczycielkę duchową, która do teraz ma ogromny wpływ na moje życie. Jej sposób myślenia był dla mnie fascynujący. Myśli Katie były wypełnione radością i akceptacją tego co się wydarza, ja miałam zupełnie inaczej – dużo strachu, złości i krytyki. Postanowiłam, że chcę się zmienić.

A miałam sporą motywację – mój stan zdrowotny z powodu stresu mocno się pogorszył. Miałam ogromne bóle brzucha i kłopoty z trawieniem, chodziłam cały czas roztrzęsiona i zdenerwowana. Lekarze nie umieli postawić mi żadnej konkretnej diagnozy. 

Próbowałam więc różnych rzeczy, żeby się zrelaksować i powrócić do zdrowia. Bardzo pomogła mi zmiana diety, relaksacyjne sesje z kamertonami i właśnie medytacja. Na początku słuchałam dużo medytacji prowadzonych. Mój stan zdrowotny i emocjonalny zaczął się poprawiać. 

Medytacja przyniosła mi spokój i relaks. Chciałam zgłębiać ten temat dalej. Pojechałam więc na kurs medytacji Vipassana oraz zaczęłam sporo czytać o tym jak medytować. Wiedziałam, że ta metoda ma sens i że chcę dalej medytować. Zaczęłam więc praktykować codziennie i do dzisiaj to robię. Rano praktykuję medytację Vipassana, a po południu różne medytacje prowadzone np. medytację życzliwości.