Taoizm jest Chińską filozofią i religią datowaną na czasy życia Lao Tzu. Nacisk w tej filozofii jest położony na życie w harmonii z Naturą lub Tao. Głównym tekstem, w tej filozofii jest Tao Te Ching, datowanym na 6 wiek p.n.e. Później niektóre nurty Taoizmu uległy wpływowi Buddyjskich praktyk medytacji, które dotarły z Indii, szczególnie w 8 wieku n.e.
Główną cechą tego rodzaju medytacji jest wytwarzanie, transformacja i udrożnienie krążenia energii wewnętrznej. Celem jest uspokojenie ciała i umysłu, zjednoczenie ciała i ducha, odnalezienie wewnętrznego spokoju i harmonii z Tao. Niektóre style medytacji taoistycznych koncentrują się na poprawie zdrowia i przedłużeniu życia.
Medytacja Taoistyczna – jak medytować?
Istnieje kilka różnych rodzajów medytacji taoistycznych i czasami są one podzielone na trzy: „wgląd”, „koncentracja”, „wizualizacja”. Poniżej jest krótki przegląd:
- Medytacja pustki (Zuowang) – usiądź w ciszy i oczyść swój umysł ze wszystkich obiektów mentalnych (myśli, uczuć itp.), „zapomnij o wszystkim”, aby doświadczyć wewnętrznej ciszy i pustki. W tym stanie siła życiowa i „duch” się regenerują i wzrastają. Jest to podobne do dyscypliny Konfucjusza polegającej na „poście serca i umysłu” i jest uważane za „naturalną drogę”. Można po prostu pozwolić, aby wszystkie myśli i odczucia pojawiły się i opadły same z siebie, bez angażowania się lub „podążania” za nimi. Jeśli okaże się, że jest to zbyt trudne i „nieciekawe”, uczeń otrzymuje inne rodzaje medytacji, takie jak wizualizacja lub Qigong
- Wizualizacja (Cunxiang) – ezoteryczna praktyka wizualizacji różnych aspektów kosmosu w odniesieniu do własnego ciała i jaźni.
- Medytacja oddechowa (Zhuanqi) – skup się na oddechu lub „zjednocz umysł i qi”. Instrukcja brzmi: „skoncentruj swój witalny oddech, aż będzie wyjątkowo miękki”. Czasami robi się to po prostu cicho obserwując oddech (podobnie jak w medytacji uważności w buddyzmie); w innych tradycjach postępuje się zgodnie z pewnymi wzorcami wydechu i wdechu, dzięki czemu można bezpośrednio uświadomić sobie „dynamizm Nieba i Ziemi” poprzez wznoszący się i opadający oddech (to jest rodzaj Czi Kung, podobny do Pranajamy w jodze).
- Wewnętrzna Wizja (Neiguan) – ta praktyka polega na wizualizacji wewnętrznego ciała i umysłu, w tym wewnętrznych organów. Wizualizujemy sobie „wewnętrzne bóstwa”, ruch energii qi (siły witalnej) i procesy myślowe. Jest to proces zapoznawania się z mądrością natury w swoim ciele. Istnieją szczegółowe instrukcje postępowania dotyczące tej praktyki więc wymagana jest dobra książka lub nauczyciel.
- Alchemia wewnętrzna – (Neidan) – złożona i ezoteryczna praktyka samo-transformacji wykorzystująca wizualizację, ćwiczenia oddechowe, ruch i koncentrację. Niektóre ćwiczenia Qigong są uproszczonymi formami wewnętrznych praktyk alchemicznych.
Większość tych medytacji jest praktykowana w siadzie skrzyżnym na podłodze, z prostymi plecami. Oczy są na pół przymknięte i skierowane w kierunku czubka nosa.
Mistrz Liu Sichuan podkreśla, że choć nie jest to łatwe, najlepiej ćwiczyć „łącząc oddech i umysł razem”; dla tych, którzy uważają to za zbyt trudne, zaleca skupienie się na dolnej części brzucha (dantian).
Czy ta praktyka jest dla Ciebie?
Więcej źródeł:
- Taoizm w Wikipedii
Zobacz także inne rodzaje medytacji.
