Chcę rozwijać się duchowo i eksplorować kim jestem

Większość z nas mocno utożsamia się z konceptem umysłowym zwanym JA. W rzeczywistości to JA jest jedynie zlepkiem wyobrażeń, myśli na temat doświadczeń, które przeżywamy.

Ciało, z którym tak mocno się identyfikujemy, tak naprawdę żyje swoim życiem i nie zamierza mocno się przejmować naszymi planami, czy wyobrażeniami jak powinno funkcjonować.

Powietrze wpływa i wypływa z ciała, serce stale bije, krew płynie w żyłach, a włosy ciągle rosną… To wszystko dzieje się bez naszej świadomej woli. Ciało ma swoje odruchy bezwarunkowe, których także nie kontrolujemy… Dlaczego więc tak mocno identyfikujemy się z ciałem skoro nawet nie możemy mieć nad nim znacznej kontroli? To tak jakbyśmy identyfikowali się np. z kwiatkiem, ponieważ możemy go przestawić z jednego parapetu na drugi. Możemy wpływać na kontekst, w jakim znajdzie się nasze ciało (kwiatek), ale ono nadal żyje swoim odrębnym życiem.

No dobrze, skoro nie mamy dużego wpływu na nasze ciało — to na pewno mamy na myśli! Tak mogłoby się wydawać do momentu, gdy nie siądziemy do medytacji i gdy faktycznie zaczniemy obserwować nasz umysł i nasze myśli. Okaże się bardzo szybko, że myśli pojawiają się bez naszego świadomego udziału. Baa nawet często wbrew naszej świadomej woli. Hmm… skoro nie mamy kontroli nad naszym ciałem i naszymi myślami to czym/kim jesteśmy?

Tutaj dochodzimy do sedna duchowości. Duchowość polega na podążaniu ścieżką, na której odkrywamy m.in kim my tak właściwie jesteśmy i nad czym mamy kontrolę. O ile w ogóle ją mamy… Pisząc o duchowości wkraczamy na bardzo subtelny grunt. Żadne kategoryczne stwierdzenia nie mają tutaj prawa bytu, dlatego tak ważne jest osobiste doświadczenie.